New York’tan Berlin’e... Ucagim neredeyse saatinde
kalkti. Ucak saati 17.57’ydi! Sanirim 10 dakikalik bir gecikme oldu. Uzun
zamandir uctugum en iyi gecikme zamani. Son gunler stresliydi biraz. Ekin ev bulabilecek mi? Ben
muzikleri bitirebilecek miyim derken son hafta vizirt diye gecti. Newark’tandi
ucagim. Ucuz olsun ama tek ucus olsun diye aldigim icin bileti Newark’tan ucmak
sorun olmaz diye dusundum. Aslinda mantikli bir zamanda geldik havaalanina.
Evden bir bucuk saat filan surdu herhalde. Fakat aciktik yolda. Insan bir kadeh
sarap iceriz muhabbet ederiz diye
dusunuyor yola cikmadan. Newark C Terminalinde hic yemek yenecek bir yer yok!
Continental ve United Airlines ucaklari C Terminalinden kalkiyor ama kahve icecek bir yer bile yok. Bari
para cekeyim dedim ATM’den paranin hatiri sayilir bir kismi makinede sikisip
kaldi alamadim. Yarisini alabildim. Chase bankasinin makinasi. Paranin
cekilebilme zamani 3 sn filan. Ditdit ediyor kapagi aciliyor ve kapaniyor.
Chase’I aramaya calistim kart no’su istiyor. Kendi bankami arayayim dedim 15
senedir kullandigim telefon bankaciligi sifreme olmaz bu diyor. 15 dakika
icinde pasaporttan gecip kapiya gitmem lazim. Para oyle kaldi. Ben de sinir
icinde kaldim. Maki ile de dogru duzgun vedalasamadan ucaga bindim. Tam kapinin
karsisindaki sacma sapan yerden sandvic aldim su aldim ve 8 saatlik yolculuga
aptal gibi hissederek cikmam gerekti. Cok icerledim bu duruma! Sanki Chase’in
benim parama ihtiyaci vardi. Bilmem bu durum hallolur mu? Ama soz konusu olan
bankalar olunca cok inanmiyor insan konunun zaten hallolacagina.
Continental/UA’da yemekler korkunc. Havaalaninda 3 kilo
fazlam icin (bavuldaki =) 200 USD almak istediler. Cikartip sirt cantama koymam
gerekti. Cok uzun zamandir 2-3 kiloya kimse bir sey dememisti. Insanlar da
kibar degillerdi. Hala boyle seyler beklemek de baska turlu bir saflik
herhalde. Ozellikle New York’da.
Yanimdaki kadin gercek bir Amerika’li. Yolda cok bunaldi. Her
goz temasinda konusmaya calisti. Disinin dolgusunun dustugunu bile anlatti! Ben
kaydetmek uzere NY’ta yazmaya basladigim ve kayit edilecek diye Berlin’e yola
ciktigim TRE eserinin 8. Bolumunu UA 96’da yazdim. Caprazimda bir Alto Sax’cu
vardi. Yol boyu goz ucu ile yazdiklarimi kesti. Hala kulaginda kulaklik var.
Bindigimizde kulaklik takti. Kolunda saat gibi Ipod Nano var. Kimse anlamadi
kalkista da muzik dinledigini bu sebepten. Ben gerildim biraz farkedince. Ben
de aldim o Ipod kayislarindan NY’tan cicekli (J
) ama ucak’ta ucak kalkarken kullanmam herhalde! Ucakta bir de Cellist var,
sanirim Turk. Yol boyunca aslinda eserin yarisini prova edebilirdik.
Berlin cok soguk diyorlar. NY’ta pek usumedim. Bakalim
Berlin sogugu beni karsilayacak mi? TRE yolda geliyor.
01/02/2012
Irlanda ustunde...
No comments:
Post a Comment