"Tek bir kişi varlığıyla, bütün öbür insanlara gözdağı verir." Tersine çevirmekte bir sakınca görmüyorum bu gözlemi. Bütün öbür insanlar da, tek tek ya da toplu varlıklarıyla, o tek kişiye gözdağı verirler. Yalnızlık, bu gözdağına karşı çürük bir sığınak değil mi? Sanat bir sığınak olduğu oranda, koruyabiliyor mu sağladığı yalnızlıkla kişiyi o gözdağından? Öyleyse yazarlık, bestecilikten daha sağlam bir sığınak mı?
Mimaroğlu, İ. (1994). Paul Bowles : Besteciliğe Boş Veren Yazar. Ertesi Günce. İstanbul : Pan
Not: Ortalıktan kaybolan bir arkadaşım var normalde yazdıklarımı okur yorum yapar. Bulut oldu. Bunu da okuyacaktır. Belki beni bulmak ister iki çift kelam etmek ister info@selengulun.com'a. İyi midir hoş mudur bir ses versin DD.
No comments:
Post a Comment