Saklan

Ay'dan saklandığım ilk gece
gölgelerin birbirine karıştığında 
terasta oturuyordum
bacaklarım açık ruhum dar.


Söylediklerim yapabileceklerimden azdı
ama söylemedim.


Yüzün gözün ağaç kavuğuna saklandığında
iki adım attım
sonra iki takla.


Sonra iki badem attım ağzıma
kayboldu yüzün gözün
aydınlık oldu.


(Koştum)


Sen de söylemedin.


Kim bilir neler yapabilirdin?
Saklı kalan yerlerin uzaklaştı birdenbire.



Ne renk var ne de iki çizgi
aklımda şimdi gölgelerin var.
Sözlerin de kulaklarımda kaldı
takıldı ağacın dallarına.


(Koştum)


Ay'dan saklandım
adımlarını saydım uzaklaşırken
yay çizdi pencerenin kenarına
uzun.


(12.05.14, istanbul, 01.32)