Sorumluyum dostum.

Bir insana defalarca boyle bir seyi yapma ya da boyle olursa boyle olur dediginiz halde hala o davranista bulunuyorsa ne yapardiniz? Soruyorum. Cidden soruyorum. Bir de ustune ben boyleyim, herkese boyle davraniyorum diyorsa onunde iki alternatif kaliyor insanin. Ya bir sebepten etrafinda olmasini istiyorsan o kisinin hala ciddiye almayi birakirsin, ya da uzar gidersin. Isin en acayip tarafi bence boyle davranan, boyle konusan insan da ciddiye alinmak istemiyor. Ciddi olmasin hic bir sey abi kafa sisirmesin, rahatsiz etmesin... Sorun cikmasin. Anlamiyorum insanlar birbiri ile nasil iliski icinde kalabiliyor hala? Cunku ben neredeyse kimseyi anlamiyorum artik. 


Sorumluluk duygusu kucukken asilanmasi gereken bir sey. O yuzden annem bize gerekli gereksiz bir takim isler verirdi. Git bakkaldan sut al, ekmek al, ogretmenlerini kendin ara konus, kendin coz arkadaslarinla sorunlarini v.s.. Ama oradan bakardi hep, biz bilirdik. Simdiki 'genc'lere bakinca dehsete dusuyor insan. Zaten Turk insaninin hastaligidir (Italyan'larda diyebiliriz :)) hic bir seyin sorumlulugunu alamamak. TV'de 'bugun ne giysem' yarismasini seyrettim arkaarkaya 2 gun (ya evet :) Inanilmaz. Benim dersteki ogrencilerimle o salak yarismada yarisan kizlarin vaziyetleri ayni. Tum ogrencilerimi zan altinda birakmayayim ama cogunlugunun hep bahanesi vardir. Simdi insan 'ya ogrenciligin sanindandir' diye dusunuyor ama bu oyle bir sey degil benim soyledigim. Yani yalan soylense ki eskiden oyle olurdu, daha iyidir. Bu salaklastiran cinsten. Mesela yarismada kiza diyorlar ki "ama elif ayakkabinin arkasinda 2 cm bosluk var neden buyuk ayakkabi aliyorsun?" o da diyor ki 'biliyorum, ama iste bunu idareten aldim v.s.. v.s..'. Adamlar da diyor hakli olarak bir bilene sorsaydin, eski buyuklerimiz bile ayakkabinin icine pudra koyarlar falan filan. Beni burada en cok cildirtan 1) Madem biliyorsun neden yapiyorsun? 2) Bilip de yaptigi seye sebep olarak sundugu 'bahane' oyle sacma ki aklimda bile kalmamis. Simdi bu ne demek? Beni ciddiye almayin demek degil mi? Biliyorum da yapiyorum diyor iste! Bu kadar basit. Hakan bisey bisey (soyadini bilemedim) cildiriyor programda, "ya biz her program demiyor muyuz soyle boyle yapmayin diye? neden hala yapiyorlar?" diyor. Kiz cevap veriyor mesela "ya aslinda ben biliyorum da dun biraz hastaydim..." Delirirsin. Buna olsa olsa piskinlik derim. Kiz bence soyle diyor iste "ya biliyorum aslinda da bla bla bla bla bla.......".


Benim ogrencilerimden de bahanesi ile gelip benimle kavga edenler oluyor. Bir de kiziyorlar kabul etmeyince, aptalliga aptallik ile cevap vermeyince. Ornegin 'soyle bir akista muzik planlayin' diyorum adam geliyor son dakikada bir seyler karalamis. Aciklama olarak diyor ki "hocam gec saatlere kadar caldik dun gece sabahladim iste bunu yaptim". Laaaaan... Delirirsin. "Peki, hadi dun gece oyle oldu geri kalan 6 gun ve gece ne yaptin?" diye soruyorum. "Ya biliyorum da iste bla bla bla bla...". Eskiden diyordum ki 'arkadaslar proje dediginiz hayat deneyimi olmali, istediginiz bir sey zamaninda teslim etmeye calismak calismasi bu.' Artik hic bir sey demiyorum. Veli toplantisi yapip ailelerini gormek istiyorum ben bu insanlarin. Sen git cocugum annen gelsin, baban gelsin. 


O yuzden hic bir sey yurumuyor. Insanlarin birbirlerini dinlememesi aliskanlik oldu cunku kimse gercekte 'bir sey' soylemiyor. Hep bahaneler var. Herkes uyustu. Sonra bana kiziyorlar diyorlar ki siz bize iyi davranmiyorsunuz?! O da aslinda su demek: bizimle hoplamaya ziplamaya gitmiyorsunuz, derdimizi dinlemiyorsunuz. Bence guvenle alakali arkadaslik iliskisi diye anlatiyordum eskiden. Siz bana ne gosterdiniz size guvenebilmem icin ne yaptiniz? Ondan da vazgectim. Benim cok fazla insana harcayacak enerjim vardi eskiden. Simdi goruyorum ki tukendi. Bu tavir, ciddiye almama/alamama/alinmama/alinmak istememe hali bitirdi beni. Bittim ben bittim. 


Yesile kosmak gitmek istiyorum. Insansiza. Ama maalesef gide gide Roma'ya gidiyorum... Sicaga ve cok insana.