Toplumdan özür dilerim. Hem Müzisyenim, hem de prensiplerim var!

Biliyorum, tuhaf! Böyle olmamalıydı...
Ama,
...
Her gün düzenli müzik çalışıyorum.
Her gece geç yatmama rağmen sabahları erken kalkıp, kahvaltı ediyorum.
Düzenli olarak yoga ve kardiyo egzersizleri yapıyorum.
Sigara içmiyorum.
Yeni bir şeyler yaratabilmek önceliği ile günlük hayatımı organize ediyorum.
Prova yapmadan sahneye çıkmaktan hoşlanmıyorum.
Konserde çalmam gerekenleri önceden öğrenmeye çalışıyorum.
Saatinde sahnede hazır olmak ve çalmaya başlamak istiyorum.
Sahneye içkili çıkmıyorum, kendimi uyuşturmuyorum.
Stüdyo kayıtlarına, sound check’e ve konserlere zamanında gelebiliyorum.
Bildiklerimi sınırlamadan ve korkmadan öğrenmek isteyenlerle paylaşıyorum.
Müzik dışında ilgimi çeken konular var!
Toplumda olup bitenlerle ilgiliyim.
Başka insanların başardıklarından hoşlanıyorum.
Başka insanların ne yarattıklarıyla ilgileniyorum, konserlerine, sergilerine gidiyorum, kitaplarını, bloglarını okuyorum.
Birilerinin diğerleri ile ne yaptığından çok, kendi yaptıklarımla ilgileniyorum.
Diğer müzisyenlerin arkasından “çalamıyor, yazamıyor, hoplayıp zıplayamıyor” diye konuşmaktan ve konuşanlardan hoşlanmıyorum.
Önem verdiğim bir müzisyen benim yerime başka bir Piyanisti çalmak için çağırdı diye kızmıyorum, bozulmuyorum, onların arkasından atıp tutmuyorum!
Her durumda güleryüzlü olmaya çalışıyorum (elimden geleni yapıyorum!).
Organize bir insanım, dağıtınca topluyorum.
Kendimi geliştirmek için gerekenleri listeleyip sırasıyla yapmaya çalışıyorum.
İşlerimi kendim yapıyorum.

Ne biçim müzisyenim ben?!