Dustum. Herkes duser. Ben hic boyle dusmemistim. Kucuklugumda annemlerin yataginda ziplarken firlayip kaloriferin uzerine saplanma hikayem var. Her kuafor seansinda hala sorulan dikis izlerim var o kazadan hatira kafamin ortasinda. Bir de annemin super kahraman gibi beni sokaklarda kucaginda tasiyarak araba bulmaya calismasi hikayesi var o gunden kalan aklimda. Cok yaramazdim ben. Fena hikayeler var yaralanmalar ile ilgili ama hepsi bir sekilde gecmiste kalmis unutulmus . Hic boyle dusmemistim gibi geliyor su anda.
Cok uzun zamandir hissetmedigim hisler… Guzel… Derin… Taze... Tamamlanmislik hissi. Ama acilar da var icinde. Uzakliklar, bilinmezlikler. Calmak istiyorum su anda, ama mumkun degil. Hem cografi olarak hem de fiziken degil. Evet elimde alci var, ve 15000 feet gibi bir yerdeyim gokyuzunde. Aslinda hep calmak istiyorum. Nasil bir koleliktir muzisyenlik?
Yanliz degilim. Douglas yanimda. Ucakta. Ama Mary'yi geride biraktik iste. Simdiden merak edip, ozluyoruz.
Sonra Istanbul’a inecegim. Nord’um var ayrica. Eve goturecegim bir suru hatiram var. Evdekilerimin yanina….
22/11/2010
LX 029808, Swiss air, okyanus ustunde bir yerler.